هنگامی که افراد برای اولین بار نام زایلیتول را میشنوند، اولین جوابی که ممکن است به نظرشان بیاید، یک ماده شیمیایی است که احتمالا برای سلامتی نیز مناسب نیست. با این حال، با توجه به نام گمراه کننده ای که دارد، در واقع یک ماده بسیار ارزشمندی برای افزابش سلامتی محسوب می شود. 

زایلیتول جایگزین شکر است و خیلی بهتر از شکر سفید تصفیه شده می باشد و غالبا به عنوان یک شیرین کننده طبیعی، برای بیماران دیابتی مفید است. شیرینی این ماده از ساکارز است و کالری آن کمتر از ۳۳% می باشد.

کاربردهای شیرین کننده زایلیتول :

شکر اضافه شده به برخی ازمواد غذایی در طی فرآیند پردازش، ممکن است تنها عنصر ناسالم در رژیم های غذایی مدرن باشد . به همین علت استفاده از شیرین کننده هایی مانند زایلیتول در حال افزایش است . امروزه در تهیه  محصولات بهداشت دهان و دندان مانند انواع خمیر دندان ، دهان شویه و خوشبو کننده های دهان از زایلیتول استفاده می شود. زیرا باکتریهای مضر موجود در دهان قادر به تجزیه قند زایلیتول نیستند بنابراین نمی توانند باعث ایجاد پلاک و پوسیدگی دندانها شوند . شیرین کننده زایلیتول طعمی شبیهه به شکر داشته اما بر خلاف شکر در دهان یک محیط اسیدی ایجاد نمی کند . این شیرین کننده رژیمی کم کالری، فاقد تحریکات انسولینی بوده و قند خون را افزایش نمی دهد .

زایلیتول به علت اینکه به راحتی تجزیه نمی شود، برای بیماران دیابتی بسیار مهم است و در بدن افراد عادی شبیه قند های معمولی و کربوهیدراتها عمل می کند. این قند شاخص گلیسمی ۱۰۰ دارد در حالیکه این شاخص در زایلیتول بین ۱۳-۷ است. این بدین معناست که میتوان از آن بدون اینکه قند خون را افزایش یا کاهش دهد، استفاده کنیم.

زایلیتول به طور کلی به خوبی توسط بدن تحمل می‌شود، اما ممکن است برخی از مردم با مصرف زیادِ آن عوارض جانبی گوارشی را تجربه کنند. الکل قند‌ها می‌توانند باعث کشیدن آب به داخل روده شده یا توسط باکتری‌های روده تخمیر شوند. این می‌تواند باعث ایجاد باد، نفخ و اسهال گردد. با این حال، اینطور به نظر می‌رسد که بدن انسان به خوبی خود را با زایلیتول تطبیق می‌دهد.

اگر مصرف این ماده را به آرامی افزایش دهید و به بدن وقت بدهید تا خود را با آن تطبیق بدهد، هیچگونه عوارض جانبی خاصی را تجربه نخواهید کرد.